Scania IV

piotrek1993

Scania serii 4 - to wprowadzony do sprzedaży w 1996 roku następca serii 3. Zdobywczyni tytułu "International Truck of the Year" roku 1996. Dostępna w kilkunastu wariantach kabin:

niską, dzienną CP14
niską, sypialną CP19
wysoką, dzienną CR14
wysoką, sypialną CR19
podwyższaną CR19T, czyli Topline
kabinę dzienną z silnikiem przed kabiną CT14
kabinę sypialną z wydzielonym motorem CT19
podwyższoną kabinę sypialną CT19T, czyli Topline z całkowicie płaską podłogą
kabina załogowa w dwóch wariantach długości
kabina Longline w wersji z "nosem" i bez niego

Ciekawostką było umiejscowienie górnego łóżka w szoferkach Topline. Znajdowało się ono nad przednią szybą, co było ewenementem na skalę światową.

Ulubienicami kierowców na trasach międzynarodowych były kabiny Topline w obydwu wersjach. Z racji ograniczeń gabarytowych w większości krajów europejskich Scanie T, popularne "Torpedy" mogły jeździć jedynie z naczepami krótszymi niż 13,60 m. Tymi naczepami były min. wywrotki, naczepy podkontenerowe oraz cysterny.

Wszystkie pojazdy były produkowane jako ciągniki siodłowe lub solo w różnych wariantach podwozia:

4x2
6x2 i 6x2/4
6x4 i 6x4/4
6x6
8x4
8x6
8x8

Dodatkowo wprowadzono podział na klasy w zależności od zastosowania:

seria L do tras międzynarodowych
seria D do dystrybucji miejskiej i lokalnej
seria C do budownictwa
seria G do specjalnych zastosowań

Silniki, w jakie szwedzki producent wyposażał swoje pojazdy mają pojemności 9- 11- 12- 14-litrów (ten ostatni to V

o mocy od 220 koni mechanicznych w najmniejszej jednostce po 530 KM w największej. W 2000 roku zaprezentowany został widlasty, ośmiocylindrowy silnik o pojemności skokowej 16 litrów i mocy odpowiednio 480 i 580 koni mechanicznych. Późniejsze zmiany poskutkowały produkcją silników 12-litrowych w technologii HPI (pojazdy z tymi silnikami można poznać po czerwonym wypełnieniu zera w tabliczce pokazującej moc), która zmieniała osiągi silników, które osiągały wówczas 420, 440 i 470 KM. Razem z silnikami z rodziny XPI zadebiutowała półautomatyczna skrzynia biegów o nazwie Opticruise, która ciągle jest udoskonalana. W ofercie były również skrzynie manualne o odpowiednio 8, 9, 12 i 16 biegach.

Wnętrze pojazdu

Wnętrze pojazdu posiada dużą przestrzeń życiową potrzebną podczas długich tras. Wewnątrz zmieniono wszystko z wyjątkiem deski rozdzielczej pochodzącej z ostatniej serii produkcyjnej 3 generacji. Kokpit zaprojektowany przez Giugiaro jest ergonomiczny i przyjazny kierowcy, jednak razi wielki wieniec kierownicy regulowany w dwóch płaszczyznach oraz montowana do 1999 roku na tunelu środkowym szuflada przeszkadzająca w swobodnym poruszaniu się po szoferce. Sporym ułatwieniem jest "łamany" drążek zmiany biegów, który "kładzie się" na tunelu. Nowe, specjalnie dla tego modelu zaprojektowane fotele są w pełni pneumatyczne z podgrzewaniem i regulacją we wszystkich kierunkach. Górne łóżko jest największe w swojej klasie, choć dolne jest także wygodne. Pod łóżkiem znajduje się sporych rozmiarów schowek, z czego środkowa część jest wielką szufladą z wysuwanym stolikiem. Do dwóch pozostałych części skrytki dostęp jest z obydwu stron ciężarówki.

Na tylnej ścianie kabiny, nad łóżkiem znajdują się schowki. W opcji można było zamówić "aneks kuchenny" w skład którego wchodziła mikrofalówka, ekspres do kawy i lodówka.

Stylistyką pojazd nawiązuje do swoich poprzedników atrapą wlotu powietrza oraz kształtem reflektorów, choć zmieniono praktycznie wszystko. Kabina Topline, nazywana przez kierowców "wodogłowiem" jest wyższa od CR19 o 90 cm. Wysokość ta niekorzystnie wpływa na "bujanie" szoferki na dziurawych drogach.

Zderzaki w tej serii były metalowe (klasy C i G, w klasie L za dopłatą) oraz plastikowe (standard w L). Zderzak z metalu od tego z plastiku można łatwo odróżnić (metalowy jest mniejszy, z dodatkową listwą pod reflektorami, której nie ma w plastiku).

Pojazdy te produkowano do 2004 roku, kiedy to Scania wprowadziła do sprzedaży serie R i P. Przez 8 lat produkcji 4. serii sprzedano około 300 tysięcy egzemplarzy tego modelu.

(wikipedia)